Author: drodman

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istic sum, inquit. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur. Duo Reges: constructio interrete. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Memini vero, inquam. Quae cum essent dicta, discessimus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Si enim ad populum me vocas, eum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Tu quidem reddes; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?